Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Nam ex his tribus laudibus, quas ante dixi, et temeritatem
reformidat et non audet cuiquam aut dicto protervo aut facto
nocere vereturque quicquam aut facere aut eloqui, quod parum
virile videatur.

Praeteritis, inquit, gaudeo.

Ut, inquit, in fidibus pluribus, nisi nulla earum non ita contenta nervis sit, ut concentum servare possit, omnes aeque incontentae sint, sic peccata, quia discrepant, aeque discrepant;

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.
Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; At eum nihili facit; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
Collatio igitur ista te nihil iuvat.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Praeclare hoc quidem.: Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;
Bork: Hoc non est positum in nostra actione.
Bork: Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Bork: Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?